Nie zakladalismy, ze do portugalskiej stolicy dotrzemy w jeden dzien (malenkie 1100km), ale tez nie przewidzielismy az tylu utrudnien.
Po poczatkowych niepowodzeniach (czeste przesiadki i slabe miejsca do lapania stopa) zlapalismy megasny transport prosto do San Sebastian - najbardziej luksusowego i znanego kurortu na polnocnym wybrzezu Hiszpanii. Do dzis zastanawiamy sie jak potoczylaby sie nasza podroz, gdybysmy jednak pojechali z tym milym Francuzem mowiacym dobrze po angielsku do... do samej Portugalii... Tak, mielismy piekny transport, ale wydawalo nam sie nierealne znalezienie noclegu nad ranem, wybralismy bezpieczna Donostie (baskijska nazwa San Sebastian). Nasz podwoziciel byl bardzo ciekaw jakie sa w Polsce warunki zycia: ceny, place, ekonomia itp. Chyba w Europie postrzegani jestesmy jako dosc biedni... Ale czy tak jest... (?)
SAN SEBASTIAN
Dowiedziawszy sie o istnieniu campingu, nasz poliglota (znal przynajmniej jeszcze ojczysty francuski i hiszpanski) niezwlocznie wywiozl nas na malowniczo polozona gore Igeldo. Podziekowalismy za te nadmierna troske i oczywiscie zaczelismy szukac darmowego noclegu. Problemem byly opustoszale domy (wczesny wieczor w goracych krajach sprzyja wychodzeniu z domu) i starsi ludzie, ktorzy ni w zab nas nie rozumieli. Niestrudzeni doprosilismy sie w koncu hallu u bardzo milej rodziny. Dostalismy materac dmuchany, a nastepnego dnia rowniez prysznic.
Spanie spaniem, ale trzeba cos powiedziec o samym miescie. Otoz nie udalo nam sie zwiedzic starowki, bo nie takie tez byly nasze plany, ale ogolny wyglad kurortu nas do tego nie zachecil. Wszedzie gdzie udalo nam sie dotrzec, czy samochodem czy pieszo, otaczaly nas tylko mniej lub bardziej okazale hotele. Podobno San Sebastian to czesto wybierane miejsce odpoczynku dobrze sytuowanych hiszpanskich rodzin, tak tez wyglada. Jednak to, co natura zafundowala tej okolicy zapiera dech w piersiach. Z niecierpliwoscia dazac w strone oceanu widzimy liczne zielone gory. Zawod? Alez skad! Gory tonace w blekitnej toni... Poezja. I przesliczna stara latarnia morska odcinajaca sie biela od glebokiej zieleni. Nie zdazylismy na zachod slonca, ale wiszace nad powierzchnia wody i tak robilo ogromne wrazenie.
Dnia drugiego, po kapieli w oceanie, ktory swoja droga okazal sie zbyt kamienisty, za zimny i za slony (ach narzekacz Raffciu;) udalismy sie na droge wylotowa. Pustki podczas siesty lekko wyprowadzily nas z rownowagi, wiec z wdziecznoscia, po dlugim oczekiwaniu, przyjelismy pomoc od kobiety jadacej do Pampeluny. Stolica gonitw bykow byla nam nie po drodze, wiec nie moglismy jej niestety zwiedzic.
Pampeluna -> Vitoria -> Burgos gdzie zaliczylismy nocke na stacji. Niewielkie odleglosci, ale to zawsze cos.
GUARDA
Chcielismy jeszcze troche pojechac, ale jak zawsze nadgorliwi dobroczyncy wwiezli nas do miasta i bylo po sprawie. Stwierdzilismy, ze to dobra noc na przetasowanie i zaczelismy szukac przychylnych nam mieszkancow. A tu nagle okazuje sie, ze to niemalze druga Francja. Nie mowimy ¨Szukamy noclegu¨ tylko ¨Czy mowisz po angielsku?¨. Jak tylko znalezlismy 15letnia tlumaczke, ktora swoja droga miala pewne braki w slownictwie, ale mowila swietnie, los sie do nas usmiechnal. Rachel byla zachwycona nasza wyprawa, ale jej rodzice nie byli nam zbyt przychylni. Za to do akcji wkroczyl anglojezyczny sasiad (gdzie on sie wczesniej podziewal?) i wszystko dobrze sie skonczylo. Co prawda nie dostalo nam sie cieple lozeczko tylko kawalek trawnika i garaz we wladanie, ale kolacja byla wyborna, a prysznic... a prysznic niecodzienny. Bo kto biorac prysznic robi sobie masaz sluchajac jednoczesnie radia? Jesli ktos z Was wybaczcie, zazdrosc;)
Po nocnym transporcie i wczesniejszych niedogodnosciach (paleni sloncem miedzy 12 a 15 po poludniu blagalismy by ktos sie zatrzymal, bezskutecznie) dotarlismy pod stolice Portugalii, gdzie ugoscili nas, czekajacy na transport od tygodnia(!), polscy trakerzy. Spanie w 13metrowej przyczepie przeznaczonej do przewozu owocow jest o dziwo calkiem przyjemne:)
