Z Opola pojechalismy do Raciborza. Dopiero tam, od kierowcow ciezarowek, dowiedzielismy sie, ze to nie jest najlepsza trasa. Caly transport na poludnie przekaracza granice w Cieszynie. Juz mielismy sie zaczac martwic, gdy zlapalo nas szczescie. Kierowca TIRa, ktory mial juz nigdzie nie jechac, zdecydowal sie nam pomoc i przewiozl nas przez polsko-czeska granice. Dalej nie mogl jechac. Jednak pierwszy kierowca, ktorego zapytalimy, wyjechac mial za 4 minuty. Dlugo nie musielismy sie zastanawiac. Po chwili juz pedzilismy czeska autostrada. Zlapalismy wiatr w zagle. Zatrzymalismy sie dopiero na granicy czesko-slowackiej. Zjedlismy cos w rozsadnej cenie (Raff cos miesnego, Ania - wlasna zupke chinska) i po jednym pytaniu ruszalismy dalej. Zabralismy sie z dwoma Polakami, ktorzy spedzili kilka godzin naprawiajac swoj srodek transportu. Jechalismy z kazdym w osobnej ciezarowce. Byli bardzo mili, mimo pospiechu, specjalnie zjechali dla nas na stacje benzynowa przy obwodnicy Budapesztu. Raz, dwa, trzy i juz spalismy w stolicy Wegier!
Pierwszy raz w zyciu zdazylo nam sie widziec McDonald'sa, ktory nie dziala. Opuszczony Mc, brzmi jak material na porzadny horror. Gdzie spalismy? A wprost na trawniku, kolo Mca.O dziwo, nikt nie mial nic przeciwko. Ani wieczorem, ani rano.No i kto moze powiedziec, ze spal kolo nawiedzonego McDonald'sa, co?
poniedziałek, 29 sierpnia 2011
środa, 24 sierpnia 2011
Polska -> Grecja czesc I
Nasza podroz zaczela sie we wtorek 17.sierpnia 2011. Zaczynalismy w miare wczesnie, ale lenistwo zmusilo nas do porannego pakowania i zalatwiania spraw, ktore powinny byc juz zalatwione. Europejska Karta Ubezpieczenia Zagranicznego (EKUZ), zakupy w Lidlu, przepakowanie. Na cale szczescie mielismy malego-Wielkiego pomocnika (Olus - You're great ;*). Wyjechalismy na trase wylotowa z rodzinnego miasta Raffa. Chwila czekania, ale wszystko w normie. Pierwszy przystanek - Rychwal, nasza pierwsza katastrofa. Dwie stacje benzynowe obok siebie i Polska - zabojcze polaczenie. Zeszlo nam jakies poltorej godziny, a Raff zgubil swoja ukochana czapke z daszkiem (przez przechodzenie miedzy stacjami). Potem Kalisz - na trzy raty. Po drodze byl tez Ostrow Wlkp. (wtajemniczeni wiedza ;). Cala nasza Ojczyna oczywiscie przejechana w drobnych kawalkach - po 30-50km, czasem wiecej. Do Opola, pierwszego noclegu, zabralo nas bardzo mile malzenstwo wakacyjnych podroznikow (widzieli wiele ciekawych miejsc, ale mieli odpowiednio duzo pieniedzy, by godnie latac samolotem). Spalismy na srodku scierniska przy stacji wylotowej z miasta. Lepszej miejscowki nie udalo nam sie znalezc, ale pomyslelismy: "A co tam! Co nam moga zrobic? Przeciez niczego nie niszczymy". Przekonalismy sie rano. Kazdy lubi byc Panem na Wlosciach. Kierowca ciagnika celowo przyjechal na pole, po to tylko, by z bliska obrzucic nasz namiot nawozem (takie drobne kuleczki, nie gnoj - zeby sobie ktos za duzo nie wyobrazal). Tym samym dal nam znac, ze slonko juz wzeszlo.
Ciag dalszy nastapi...
Ciag dalszy nastapi...
wtorek, 16 sierpnia 2011
Trasa.
Poprzednią mapę (wyprawa dookoła Europy) zostawiamy w celach archiwalnych i z sentymentu. Niestety nie da się wstawić dwóch interaktywnych map, więc dodajemy screena i adres do oryginalnej trasy. Enjoy!
http://maps.google.pl/maps?saddr=Trasa+25&daddr=45.0209%2C22.77328+to%3AEgnatia+Odos%2F%CE%95%CE%B3%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1+%CE%9F%CE%B4%CF%8C%CF%82%2FA2%2FE90&hl=pl&ie=UTF8&ll=51.954422%2C18.446045&spn=1.912719%2C5.410767&sll=44.699898%2C21.42334&sspn=8.822875%2C21.643066&geocode=FTPkHAMdNFsWAQ%3BFeT2rgIdIH5bASkpWbCEsgNSRzHKxiW3RqjQjQ%3BFcZ0bQIdDr9eAQ&mra=dpe&mrsp=1&sz=6&via=1&z=8
Wind Of Change
Coż... Mimo obietnic nie udało nam się ukończyć opisywania naszej podróży, choć upłynęły od tamtego czasu dwa lata. Zapewniamy jednak, że się skończyła i to bardzo szczęśliwie :).
Dlatego też nie obiecuję tony wpisów i wartkiej akcji tym razem. To będzie spokojna podróż na greckie wybrzeże w celach czysto przyziemnych: wygrzewania się na piaszczystych plażach Tracji i Macedonii.
Zostających w kraju, jakże upalnym tego lata, zapraszamy jednak do śledzenia naszych poczynań na plaży i topienia się przed monitorami z zazdrości. Jak ładnie poprosicie to może nawet przyślemy Wam pocztówkę z nami w roli głównej ;>.
Życzcie nam dobrej zabawy, słonecznej pogody (chociaż to może nie takie konieczne ;P) i wiatru w żagle (czyt. kierowców chętnych by nas zabrać). Specjalnie dla Was opalimy się podwójnie, żebyście Wy już nie musieli.
W końcu, podróż planowana od roku, się rozpoczyna. Jesteśmy podekscytowani i przeszczęśliwi.
Pozdrawiamy, całujemy i ściskamy wszystkich śledzących bloga. Enjoy!
Dlatego też nie obiecuję tony wpisów i wartkiej akcji tym razem. To będzie spokojna podróż na greckie wybrzeże w celach czysto przyziemnych: wygrzewania się na piaszczystych plażach Tracji i Macedonii.
Zostających w kraju, jakże upalnym tego lata, zapraszamy jednak do śledzenia naszych poczynań na plaży i topienia się przed monitorami z zazdrości. Jak ładnie poprosicie to może nawet przyślemy Wam pocztówkę z nami w roli głównej ;>.
Życzcie nam dobrej zabawy, słonecznej pogody (chociaż to może nie takie konieczne ;P) i wiatru w żagle (czyt. kierowców chętnych by nas zabrać). Specjalnie dla Was opalimy się podwójnie, żebyście Wy już nie musieli.
W końcu, podróż planowana od roku, się rozpoczyna. Jesteśmy podekscytowani i przeszczęśliwi.
Pozdrawiamy, całujemy i ściskamy wszystkich śledzących bloga. Enjoy!
niedziela, 9 sierpnia 2009
Lizbona
Pierwsza uderzajaca budowla lizbonska jest most. Nie wiem czy juz o nim wspominalismy, ale w dzien wydaje sie byc jeszcze potezniejszy niz noca.
Z samego rana mielismy okazje doswiadczyc wszystkich parkingowych wygod, rozpoczynajac od prysznica,a na sniadanku z ciepla herbatka konczac. Podwozka tez zapewniona, bo jedna z polskich ciezarowek opuszczala parking (dziekujemy panie Krzysiu, bardzo ciekawy mial pan GPS: "Trzymaj sie prawej strony, bo jak nie to tylko popiol z ciebie zostanie"). Autobus, jak zawsze tani Lidl, metro i juz jestesmy w centrum.
Typowe zwiedzanie rozpoczete w dzielinicy Baixa (czyt.bajsza). Masa slicznych uliczek wylozonych charakterystycznymi mozaikami.
Wydostanie sie z miasta przyspozylo nieco klopotow. Najpierw wkradlismy sie na prom bez biletow. Misterny plan Raffcia do dzis ciazy mi na sumieniu, ale bylo warto. Kiedy myslelismy juz, ze uda nam sie odjechac od miasta (po trzech podwozkach) wrocilismy...na te sama stacje...tylko po drugiej stronie drogi. Zalaywalo troszke sasiadami, stadem owiec, ale bylo calkiem milo. Do pozna w nocy probowalismy skutecznie zagrac w tanie gry, w ktore sie zaopatrzylismy w lokalnym sklepie. Do dzis nie wiemy jak przewrocic wieze z ludzikami (a la Jenga) xD
Rankiem kolejnego dnia, bez wiekszych trudnosci, zmienilismy stacje na oddalona o kilkadziesiat kilometrow nastepna. Totalne obijanie wyszlo nam na dobre,bo po wzieciu sie do roboty, znalazl sie kierowca jadacy do samego Marytu. Totalna sielanka, bo mily pan (niestety nie mamy jego zdjecia, bo aparat odmowil posluszenstwa dzien wczesniej) pogadal z nami (glownie z Raffciem), pokazal nam typowe hiszpanskie miasteczko - Trujillo (tez nie ma zdjec...), nakarmil! (obiad typu: 'place dyche jem ile chce') i zaprosil nas na przyszly rok na swoja farme do Toledo. Spalismy na stacji pod stolica, gdzie rozbilismy namiot na milym plaskowyzu posrod biegajacych krolikow (one naprawde istnialy).
Z samego rana mielismy okazje doswiadczyc wszystkich parkingowych wygod, rozpoczynajac od prysznica,a na sniadanku z ciepla herbatka konczac. Podwozka tez zapewniona, bo jedna z polskich ciezarowek opuszczala parking (dziekujemy panie Krzysiu, bardzo ciekawy mial pan GPS: "Trzymaj sie prawej strony, bo jak nie to tylko popiol z ciebie zostanie"). Autobus, jak zawsze tani Lidl, metro i juz jestesmy w centrum.
Typowe zwiedzanie rozpoczete w dzielinicy Baixa (czyt.bajsza). Masa slicznych uliczek wylozonych charakterystycznymi mozaikami.
Wydostanie sie z miasta przyspozylo nieco klopotow. Najpierw wkradlismy sie na prom bez biletow. Misterny plan Raffcia do dzis ciazy mi na sumieniu, ale bylo warto. Kiedy myslelismy juz, ze uda nam sie odjechac od miasta (po trzech podwozkach) wrocilismy...na te sama stacje...tylko po drugiej stronie drogi. Zalaywalo troszke sasiadami, stadem owiec, ale bylo calkiem milo. Do pozna w nocy probowalismy skutecznie zagrac w tanie gry, w ktore sie zaopatrzylismy w lokalnym sklepie. Do dzis nie wiemy jak przewrocic wieze z ludzikami (a la Jenga) xD
Rankiem kolejnego dnia, bez wiekszych trudnosci, zmienilismy stacje na oddalona o kilkadziesiat kilometrow nastepna. Totalne obijanie wyszlo nam na dobre,bo po wzieciu sie do roboty, znalazl sie kierowca jadacy do samego Marytu. Totalna sielanka, bo mily pan (niestety nie mamy jego zdjecia, bo aparat odmowil posluszenstwa dzien wczesniej) pogadal z nami (glownie z Raffciem), pokazal nam typowe hiszpanskie miasteczko - Trujillo (tez nie ma zdjec...), nakarmil! (obiad typu: 'place dyche jem ile chce') i zaprosil nas na przyszly rok na swoja farme do Toledo. Spalismy na stacji pod stolica, gdzie rozbilismy namiot na milym plaskowyzu posrod biegajacych krolikow (one naprawde istnialy).
niedziela, 2 sierpnia 2009
maxi EDIT
Mapa jest udoskonalona, a kazdy nocleg na niej opisany.
Nowe posty.
Nowe zdjecia na picassie (w galerii)
Swoja droga beda rozszerzone, bo nie zdazylismy wszystkich wrzucic.
Zapraszamy! ;)
Nowe posty.
Nowe zdjecia na picassie (w galerii)
Swoja droga beda rozszerzone, bo nie zdazylismy wszystkich wrzucic.
Zapraszamy! ;)
Kierunek Lizbona
Nie zakladalismy, ze do portugalskiej stolicy dotrzemy w jeden dzien (malenkie 1100km), ale tez nie przewidzielismy az tylu utrudnien.
Po poczatkowych niepowodzeniach (czeste przesiadki i slabe miejsca do lapania stopa) zlapalismy megasny transport prosto do San Sebastian - najbardziej luksusowego i znanego kurortu na polnocnym wybrzezu Hiszpanii. Do dzis zastanawiamy sie jak potoczylaby sie nasza podroz, gdybysmy jednak pojechali z tym milym Francuzem mowiacym dobrze po angielsku do... do samej Portugalii... Tak, mielismy piekny transport, ale wydawalo nam sie nierealne znalezienie noclegu nad ranem, wybralismy bezpieczna Donostie (baskijska nazwa San Sebastian). Nasz podwoziciel byl bardzo ciekaw jakie sa w Polsce warunki zycia: ceny, place, ekonomia itp. Chyba w Europie postrzegani jestesmy jako dosc biedni... Ale czy tak jest... (?)
SAN SEBASTIAN
Dowiedziawszy sie o istnieniu campingu, nasz poliglota (znal przynajmniej jeszcze ojczysty francuski i hiszpanski) niezwlocznie wywiozl nas na malowniczo polozona gore Igeldo. Podziekowalismy za te nadmierna troske i oczywiscie zaczelismy szukac darmowego noclegu. Problemem byly opustoszale domy (wczesny wieczor w goracych krajach sprzyja wychodzeniu z domu) i starsi ludzie, ktorzy ni w zab nas nie rozumieli. Niestrudzeni doprosilismy sie w koncu hallu u bardzo milej rodziny. Dostalismy materac dmuchany, a nastepnego dnia rowniez prysznic.
Spanie spaniem, ale trzeba cos powiedziec o samym miescie. Otoz nie udalo nam sie zwiedzic starowki, bo nie takie tez byly nasze plany, ale ogolny wyglad kurortu nas do tego nie zachecil. Wszedzie gdzie udalo nam sie dotrzec, czy samochodem czy pieszo, otaczaly nas tylko mniej lub bardziej okazale hotele. Podobno San Sebastian to czesto wybierane miejsce odpoczynku dobrze sytuowanych hiszpanskich rodzin, tak tez wyglada. Jednak to, co natura zafundowala tej okolicy zapiera dech w piersiach. Z niecierpliwoscia dazac w strone oceanu widzimy liczne zielone gory. Zawod? Alez skad! Gory tonace w blekitnej toni... Poezja. I przesliczna stara latarnia morska odcinajaca sie biela od glebokiej zieleni. Nie zdazylismy na zachod slonca, ale wiszace nad powierzchnia wody i tak robilo ogromne wrazenie.
Dnia drugiego, po kapieli w oceanie, ktory swoja droga okazal sie zbyt kamienisty, za zimny i za slony (ach narzekacz Raffciu;) udalismy sie na droge wylotowa. Pustki podczas siesty lekko wyprowadzily nas z rownowagi, wiec z wdziecznoscia, po dlugim oczekiwaniu, przyjelismy pomoc od kobiety jadacej do Pampeluny. Stolica gonitw bykow byla nam nie po drodze, wiec nie moglismy jej niestety zwiedzic.
Pampeluna -> Vitoria -> Burgos gdzie zaliczylismy nocke na stacji. Niewielkie odleglosci, ale to zawsze cos.
GUARDA
Chcielismy jeszcze troche pojechac, ale jak zawsze nadgorliwi dobroczyncy wwiezli nas do miasta i bylo po sprawie. Stwierdzilismy, ze to dobra noc na przetasowanie i zaczelismy szukac przychylnych nam mieszkancow. A tu nagle okazuje sie, ze to niemalze druga Francja. Nie mowimy ¨Szukamy noclegu¨ tylko ¨Czy mowisz po angielsku?¨. Jak tylko znalezlismy 15letnia tlumaczke, ktora swoja droga miala pewne braki w slownictwie, ale mowila swietnie, los sie do nas usmiechnal. Rachel byla zachwycona nasza wyprawa, ale jej rodzice nie byli nam zbyt przychylni. Za to do akcji wkroczyl anglojezyczny sasiad (gdzie on sie wczesniej podziewal?) i wszystko dobrze sie skonczylo. Co prawda nie dostalo nam sie cieple lozeczko tylko kawalek trawnika i garaz we wladanie, ale kolacja byla wyborna, a prysznic... a prysznic niecodzienny. Bo kto biorac prysznic robi sobie masaz sluchajac jednoczesnie radia? Jesli ktos z Was wybaczcie, zazdrosc;)
Po nocnym transporcie i wczesniejszych niedogodnosciach (paleni sloncem miedzy 12 a 15 po poludniu blagalismy by ktos sie zatrzymal, bezskutecznie) dotarlismy pod stolice Portugalii, gdzie ugoscili nas, czekajacy na transport od tygodnia(!), polscy trakerzy. Spanie w 13metrowej przyczepie przeznaczonej do przewozu owocow jest o dziwo calkiem przyjemne:)
Po poczatkowych niepowodzeniach (czeste przesiadki i slabe miejsca do lapania stopa) zlapalismy megasny transport prosto do San Sebastian - najbardziej luksusowego i znanego kurortu na polnocnym wybrzezu Hiszpanii. Do dzis zastanawiamy sie jak potoczylaby sie nasza podroz, gdybysmy jednak pojechali z tym milym Francuzem mowiacym dobrze po angielsku do... do samej Portugalii... Tak, mielismy piekny transport, ale wydawalo nam sie nierealne znalezienie noclegu nad ranem, wybralismy bezpieczna Donostie (baskijska nazwa San Sebastian). Nasz podwoziciel byl bardzo ciekaw jakie sa w Polsce warunki zycia: ceny, place, ekonomia itp. Chyba w Europie postrzegani jestesmy jako dosc biedni... Ale czy tak jest... (?)
SAN SEBASTIAN
Dowiedziawszy sie o istnieniu campingu, nasz poliglota (znal przynajmniej jeszcze ojczysty francuski i hiszpanski) niezwlocznie wywiozl nas na malowniczo polozona gore Igeldo. Podziekowalismy za te nadmierna troske i oczywiscie zaczelismy szukac darmowego noclegu. Problemem byly opustoszale domy (wczesny wieczor w goracych krajach sprzyja wychodzeniu z domu) i starsi ludzie, ktorzy ni w zab nas nie rozumieli. Niestrudzeni doprosilismy sie w koncu hallu u bardzo milej rodziny. Dostalismy materac dmuchany, a nastepnego dnia rowniez prysznic.
Spanie spaniem, ale trzeba cos powiedziec o samym miescie. Otoz nie udalo nam sie zwiedzic starowki, bo nie takie tez byly nasze plany, ale ogolny wyglad kurortu nas do tego nie zachecil. Wszedzie gdzie udalo nam sie dotrzec, czy samochodem czy pieszo, otaczaly nas tylko mniej lub bardziej okazale hotele. Podobno San Sebastian to czesto wybierane miejsce odpoczynku dobrze sytuowanych hiszpanskich rodzin, tak tez wyglada. Jednak to, co natura zafundowala tej okolicy zapiera dech w piersiach. Z niecierpliwoscia dazac w strone oceanu widzimy liczne zielone gory. Zawod? Alez skad! Gory tonace w blekitnej toni... Poezja. I przesliczna stara latarnia morska odcinajaca sie biela od glebokiej zieleni. Nie zdazylismy na zachod slonca, ale wiszace nad powierzchnia wody i tak robilo ogromne wrazenie.
Dnia drugiego, po kapieli w oceanie, ktory swoja droga okazal sie zbyt kamienisty, za zimny i za slony (ach narzekacz Raffciu;) udalismy sie na droge wylotowa. Pustki podczas siesty lekko wyprowadzily nas z rownowagi, wiec z wdziecznoscia, po dlugim oczekiwaniu, przyjelismy pomoc od kobiety jadacej do Pampeluny. Stolica gonitw bykow byla nam nie po drodze, wiec nie moglismy jej niestety zwiedzic.
Pampeluna -> Vitoria -> Burgos gdzie zaliczylismy nocke na stacji. Niewielkie odleglosci, ale to zawsze cos.
GUARDA
Chcielismy jeszcze troche pojechac, ale jak zawsze nadgorliwi dobroczyncy wwiezli nas do miasta i bylo po sprawie. Stwierdzilismy, ze to dobra noc na przetasowanie i zaczelismy szukac przychylnych nam mieszkancow. A tu nagle okazuje sie, ze to niemalze druga Francja. Nie mowimy ¨Szukamy noclegu¨ tylko ¨Czy mowisz po angielsku?¨. Jak tylko znalezlismy 15letnia tlumaczke, ktora swoja droga miala pewne braki w slownictwie, ale mowila swietnie, los sie do nas usmiechnal. Rachel byla zachwycona nasza wyprawa, ale jej rodzice nie byli nam zbyt przychylni. Za to do akcji wkroczyl anglojezyczny sasiad (gdzie on sie wczesniej podziewal?) i wszystko dobrze sie skonczylo. Co prawda nie dostalo nam sie cieple lozeczko tylko kawalek trawnika i garaz we wladanie, ale kolacja byla wyborna, a prysznic... a prysznic niecodzienny. Bo kto biorac prysznic robi sobie masaz sluchajac jednoczesnie radia? Jesli ktos z Was wybaczcie, zazdrosc;)
Po nocnym transporcie i wczesniejszych niedogodnosciach (paleni sloncem miedzy 12 a 15 po poludniu blagalismy by ktos sie zatrzymal, bezskutecznie) dotarlismy pod stolice Portugalii, gdzie ugoscili nas, czekajacy na transport od tygodnia(!), polscy trakerzy. Spanie w 13metrowej przyczepie przeznaczonej do przewozu owocow jest o dziwo calkiem przyjemne:)
Subskrybuj:
Posty (Atom)
